citaten en quotes van de Nederlandse
kunstenaar Edgar Fernhout (1912 - 1974)

Mijn kijken is mijn schilderen.

Schilderen is voor mij om zo te zeggen, geen picturaal maar een menselijk probleem. Natuurlijk moeten er tenslotte schilderijen uitkomen. Maar die kunnen er op een mij bevredigende manier alleen uitkomen als ik in mijn leven meer verbonden ben met de dingen, als ik levend voller word.

Het is moeilijk te zeggen, maar het feit dat je telkens op dezelfde thema's terugkomt: telkens hetzelfde zeggen, maar voller, intenser, meer zelf betrokken bij de wereld die je verbeeldt.

Ik heb zo weinig meer, of beter niets meer waaraan ik mij kan vasthouden. Het is zo innerlijk, zo introvert, dat het bijna niet meer naar buiten te brengen, te verbeelden is. Wat ik wil is een eenheid, de eenheid die er tussen alles is.(1957, het jaar van 'Stronken en net', fh)

De sprong is nu gemaakt. Ik heb me nu wezenlijk bevrijd van het me afzetten tegen hetgeen vroeger is gebeurd. De nieuwe taal heb ik gevonden. Waar het nu om gaat is die taal te verrijken, te intensiveren, maar het is duidelijk: de intensiteit, de rijkdom van die taal, die immateriele dimensie is afhankelijk van en valt samen met de intensiteit, de rijkdom van eigen leven. Daarom kan ik niets forceren nu ik mijn taal gevonden heb en de sprong gemaakt is.(1957)

Ik moet helemaal 'zee' worden, of 'dooi' of 'winter' om zee, dooi en winter te kunnen schilderen. die schilderen dan , door middel van mij, zichzelf. Dat zijn langdurige processen, vandaar dat ik maar weinig produceer, en daarbij nog dingen die niet eens in het oog springen ook.

Wat natuurlijk is, springt nooit in het oog. Als mijn kunst zo natuurlijk zou worden als de natuur die ze verbeeldt, dat zou natuurlijk heel goed zijn.

Een schilderij mag desnoods met een klomp geschilderd zijn, als het maar doorleefd is, en niet vervalt in persoonlijke esthetische gemaniereerdheid.

Alle middelen zijn goed als het contact van een schilder met zijn doek maar niet verloren gaat.

Mondriaan is erg belangrijk voor mij geweest, ik vind zijn werk bijzonder mooi. Maar dat is aan de buitenkant van mijn schilderijen niet te zien.

n.a.v. een museaal overzicht in 1963: Deze twee zalen laten de hele lijn zien van mijn ontwikkeling; het vroegste dateert van 1944, het laatste is van vorig jaar. Maar wezenlijke veranderingen zijn er niet. In mijn eerste schilderijen zijn alle elementen van nu al aanwezig: zee, duinen, maar rechtstreekser herkenbaar. Wat niet wil zeggen dat ik nu abstraheer: ik maak een nieuw beeld van wat ik zie, ik vertaal het in ritme en kleur.