citaten en quotes van de Nederlandse
kunstenaar Rob van Koningsbruggen (1948)

In feite interesseert het me niet hoe het idee is uitgevallen.. .Ik kijk er ook praktisch niet naar, naar mijn schilderijen. Ik zie het even in een seconde, maar dan interesseert het me niks meer. (1975)

over zijn 'schuif'schilderijen: Het ene schilderij was de kwast voor de andere.

Ik geloof dat dat niet bestaat, dat mooi geschilderde. Een kunstwerk wordt altijd gedragen door een idee, en als dat goed is dan is het een mooi schilderij, mooi geschilderd. (1975)

Je bent aan het zoeken, naar de goeie kleuren, het goeie schilderij, je bent er maanden mee bezig, het is niet in een poep en een scheet gebeurd. (1987)

Door dat schuiven van geel, rood en blauw, dus met die primaire kleuren zag ik dat er zwart inzat en dat ben ik toen gaan gebruiken. Daar is het mee begonnen. Ik schilderde geel, rood en blauw in de hoeken van een schilderij en die kleuren heb ik toen vanuit die hoeken naar het midden gepoetst. (1987)

Kijken, kijken en nog eens kijken. Net zo lang tot het schilderij sterk genoeg is. (1987)

Door het schilderen ontstaan bepaalde vormen die je niet in de hand hebt, en dan moet je ontzettend goed oppassen dat je die niet kapotmaakt.

..Bovendien klopt de kleurencirkel in werkelijkheid niet. Hij gaat wel van geel naar oranje en rood, maar daarna zou je tussen rood en blauw paars moeten krijgen maar als je dat in werkelijkheid probeert dan krijg je zwart.

Soms vraag ik me af hoe de kleurencirkel er over honderd jaar zal uitzien en hoe hij er honderd of driehonderd jaar geleden uitzag. Dat is natuurlijk erg afhankelijk van de kleurpigmenten die uitgevonden zijn.. ..dat mooie kobaltviolet dat bestaat nog maar honderd jaar.

Ik vind paars een heel boeiende kleur want je kunt het zo slecht zien; paars is heel moeilijk te benoemen en eigenlijk is het ook een primaire kleur want je kunt het niet krijgen door kleuren te mengen.

Als je met terpentine schildert dan vloeit de verf niet zo lekker, dus doe ik er een beetje standolie door. Die diepe glans komt daaruit voort. In sommige schilderijen zitten hele doffe plekken en die vind ik ook belangrijk, die laten zien hoe het geschilderd is.

Ik hou er niet echt van tegenstellingen uit te buiten zo van: hier iets glimmend en daar iets dofs. Het ontstaat vanzelf. Soms werk ik met een fijn penseel en dan weer met een grotere kwast; het is afhankelijk van het formaat.