citaten en quotes van de Russsiche kunstenaar
Kazimir Malevich - Suprematisme (1878 - 1935)

Er kwam echter een dag die schokkend voor me was.. ..om een of andere reden viel mij een schilder op die een dak aan het schilderen was dat groen werd als de bomen en de hemel. Dit bracht mij op de gedachte dat met deze verf de bomen en de hemel weergegeven konden worden. Tijdens de lunchpauze klom ik op het dak en begon ik een boom te schilderen..

Ik begreep dat de essentie van het Impressionisme niet lag in het haarfijn schilderen van de verschijnselen.. ..maar dat het ging om de zuivere relatie van mijn totale energie met de verschijnselen en met uitsluitend de picturale kwaliteit ervan.

Ik merkte dat ik in feite bezig was met het losmaken van het picturale uit de contouren van de verschijnselen van de natuur en met het bevrijden van mijn schilderpsyche uit de macht van het voorwerp.

..er ontstond ook een andere gedachte en een ander gevoel dat vroeg: in welke vorm moet men de schilderkunst gieten die bevrijd is van de contouren van het voorwerp en kan men zo'n vorm vinden?

De kennismaking met de iconenkunst overtuigde mij ervan dat het niet gaat om de bestudering van de anatomie en het perspectief, noch om een waarheidsgetrouwe weergave van de natuur, maar dat het neerkomt op het voelen van de kunst en van het artistieke realisme.

Ik begreep de boeren via de iconen, begreep hun gezichten, niet als de gezichten van heiligen, maar als van gewone mensen. En ook het coloriet en de opstelling van de kunstenaar. Ik begreep Botticelli, Cimabue.

De iconenschilders .. ..wisten inhoud te geven aan een anti-anatomische waarheid, los van ieder perspectief, van lucht en lijn. Kleur en vorm werden door hen gecreeerd op grond van een zuiver emotionele waarneming van het thema.

De architect is van nature altijd abstract, maar het leven geeft hem de opdracht zijn abstracte vormen zo te bouwen dat er temidden van die vormen nuttige levensruimte ontstaat,. ..geef me een huis, geef me een tempel, geef me een kunstvertrek waar ik kan uitrusten van het kantoor.. ..de architect krijgt medelijden en belooft zijn vormen zo te plaatsen dat er tussenin ruimte overblijft waarin het leven haar divans en bedden zal kunnen neerzetten..

Reeds Cézanne had de schilderkunst dichter bij het schilderen zelf gebracht dan bij het object en de inhoud van andere ideeen. Hij openbaarde een nieuwe relatie met het bestaande.. . Vóór hem zag niemand zo duidelijk de elementen van de schilderkunst in het bestaande.

Cézanne zag het bestaande als een schilderkunstige massa waaruit hij een constructie zou kunnen maken die gebaseerd was op zuiver schilderkunstige relaties en inhoud.

De Nieuwe Kunst echter is een andere, abstracte weg ingeslagen, en de smoel van het leven van de hele wereld is razend geworden dat de kunst is opgehouden haar af te beelden, van haar ruwe smoelwerk niet langer een roos wil maken..

Het bestaande wordt beschouwd onder twee aspecten: een statisch en een dynamisch. Deze twee aspecten vormen de inhoud van elk kubistisch doek. Ze zijn verdeeld naar temperament: het eerste, statische is de kubistische inhoud, het dynamische is de futuristische inhoud.

Het is duidelijk dat de hele Cézanne-schildercultuur ergens tussen de verre landgoederen is stil blijven staan, de opbloei stopte juist buiten de stad. In de stad verscheen de Nieuwe Kunst, de kunst van de cultuur van de beweging en van de cultuur van het materiaal, kubistische constructie.

Onze huidige tijd moet begrijpen dat niet het leven de inhoud van de kunst zal zijn, maar dat de kunst de inhoud van het leven moet worden, aangezien het leven alleen dan mooi kan zijn.

We hebben het rationele afgewezen, maar we hebben het afgewezen om een andere ratio in ons te laten ontstaan, een ratio die we in verhouding tot wat we hebben afgewezen zouden kunnen aanduiden als transrationeel, en die evenzeer beschikt over wetmatigheid, constructie en betekenis.

Misschien stroomt er door mij die kracht, die allesomvattende harmonie van de wetten van de schepping, waardoor alles wordt geleid. En wat er tot nu toe is geweest doet niet ter zake.

Mijn nieuwe schilderkunst behoort niet uitsluitend de wereld toe. De aarde is achtergelaten als een huis dat is aangevreten door de wormen. En huist er in de mens niet een verlangen naar de ruimte, een drang om zich 'los te rukken van de aardbol'?

In het kubisme en futurisme werd bijna uitsluitend de ruimte uitgewerkt, zonder dat de ruimtelijke vorm die gebonden bleef aan het figuratieve, zelfs maar een indruk wist te geven van het bestaan van een universele ruimte; hun ruimte bleef beperkt tot de ruimte die de dingen in de wereld van elkaar onderscheidt.

Wij moeten het voorwerp beschouwen als een zuiver picturale cumulatie van inhoud.

De kunst verplicht tot het verwezenlijken van nieuwe vormen. Het doet er niet toe of ik ze wel of niet mooi vind. Bevalt het je of bevalt het je niet -dat zijn vragen die de kunst niet stelt. zoals ze niet gesteld werden toen er sterren aan de hemel werden geplaatst.

Ik heb niets gevonden. Slechts de nacht heb ik in mij ondervonden en in haar heb ik het nieuwe ontdekt dat ik Suprematisme noemde. Door het zwarte vlak wat een vierkant vormde, heeft het zich uitgedrukt.

Want het vliegtuig is niet gebouwd om zakenbrieven van Berlijn naar Moskou te brengen, maar om gevolg te geven aan de onweerstaanbare drang tot vormgeven van de ervaring 'snelheid'.

Het vierkant is geen onbewuste vorm. Het is een creatie van de intuitieve rede. Het is het aangezicht van de nieuwe kunst. Het vierkant is een levende, koninklijke prins. Het is de eerste stap van de pure creatie in de kunst.