citaten en quotes van de Franse
kunstenaar Nicolas de Stael (1914 - 1955)

Wanneer het 's winters koud is voelt men zich niet prettig; hetzelfde is het geval als het 's zomers te warm is. Wij worden voortdurend door de natuur doordrongen.

Ik wil dat mijn schilderij als een boom is. Men gaat van een lijn, een fijne streek over in een punt, in een vlek, ..zoals een twijg overgaat in een stam. Maar alles moet verband houden, moet op zijn plaats zitten.

Zelfs in de meest tegenstrijdige dingen geloof ik nog aan een van tevoren vastgelegde principiele eenheid. Ieder mens is geschapen als een ander; men moet aan het onpersoonlijke, het gemeenschappelijke denken.. .Er is een uniek verband.

Palet, dat bestaat niet, want men kan een schilderij met een enkel blauw of een enkel rood maken.

Men schildert nooit wat men ziet of meent te zien, men schildert met duizend trillingen de schok die men gekregen heeft of krijgen zal, gelijkend of verschillend.

Realisme, onzinnig woord, wanneer het wil zeggen wat het zeggen wil.

Ik moet het leven tegenover mij voelen, en ik moet het helemaal kunnen vatten zoals het mijn ogen en mijn huid binnendringt.

Bij Rembrandt wordt de tulband van een Indiër een broodje. Delacroix ziet het als een schuimpje, Corot als een droog koekje; en toch is het noch tulband, noch broodje maar alleen een illusie van het leven, zoals de schilderskunst zal moeten zijn om haar bestaansrecht te bewijzen.

Ik vorder (met het schilderen) slechts door van het ene toeval op het andere over te stappen; zodra ik het idee heb dat iets logisch te logisch wordt, word ik zenuwachtig en val ik van nature terug op het a-logische.
(citaten en quotes, Nicolas de Stael